Rib and Sea
Μία μεταρρύθμιση την ημέρα κάνει στα Μνημόνια αέρα.
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
«Η πάταξη της διαφθοράς είναι θέμα κοινωνικής δικαιοσύνης και ισότητας και απαιτεί πολιτική βούληση. Η δέσμευσή μας απέναντι στο Κοινοβούλιο και στον ελληνικό λαό είναι να μη λογαριάσουμε το πολιτικό κόστος και να προχωρήσουμε παραπέρα στη θεσμική θωράκιση απέναντι στη διαφθορά και τη διαπλοκή», υπογράμμισε ο πρωθυπουργός μιλώντας στη Βουλή την 10.02.2017.
Και διαβάζω προχθές ότι ο Εισαγγελέας κατά της Διαφθοράς Θεσσαλονίκης κ. Αχιλλέας Ζήσης άσκησε δίωξη κατά καθηγητών του ΑΠΘ, οι οποίοι δεν απέδωσαν στον ΕΛΚΕ [Ειδικό Λογαριασμό Κονδυλίων Έρευνας] το 15% των αμοιβών τους από ιδιωτική απασχόληση συνολικού ποσού € 37 εκ. μόνον. Το μαθαίνει ο υπουργός α-Παιδείας κ. Γαβρόγλου και πέφτει από τα σύννεφα. Όχι για τη μη απόδοση, αλλά για τη δίωξη. Και αμέσως ανακοινώνει ότι θα φέρει προς ψήφιση στη Βουλή διάταξη, με την οποία θα ανατρέπει τη δίωξη.
POS το’ παμε;
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Δ-ΕΝ Υ-Π-Α-Ρ-Χ-Ο-Υ-Μ-Ε σου λέω. ΔΕΝ. ΔΕΝ. ΔΕΝ. Τελεία και φαύλα! [με «φ» και όχι με «π»].
Ο πρώτος επιστημονικός Σύλλογος της χώρας κατά της εγκατάστασης POS στα δικηγορικά γραφεία. Και γιατί παρακαλώ; Διότι, όπως μας ενημέρωσε ο συνάδελφος κ. Βερβεσός, γνωστός συνδικαλιστής της πράσινης παράταξης, οι δικηγόροι δεν έχουμε πελάτες, έχουμε εντολείς. Ουάου! Τζί! Επιχείρημα που σπάει κόκκαλα.
Τον άκουσα και δεν πίστευα στ’ αυτιά μου! Έξη μήνες ανούσιας αποχής πέρυσι για το ασφαλιστικό και μυαλό δεν βάλαμε.
€ 10.000 ετήσιο φορολογητέο εισόδημα κατά μέσον όρο και δεν κατανοούμε γιατί εξεγείρονται οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι.
Πόλεμος κατά λάθος.
Του Θάνου Τζήμερου.
Χρωστάω 10.000 ευρώ. Είναι πολλά ή λίγα; Κάθε λογικός άνθρωπος θα απαντούσε: εξαρτάται από το εισόδημά σου. Αν έχω μηδέν ετήσιο εισόδημα είναι τεράστιο χρέος, αν έχω 10.000 εισόδημα είναι βαρύ αλλά παλεύεται, αν έχω 50.000 ευρώ είναι λίγα.
Ολόκληρη η πολιτική φιλολογία, από το ξέσπασμα της κρίσης και μετά επικεντρώθηκε στο λάθος θέμα: στο μέγεθος του χρέους. Και όχι στα δύο ουσιαστικά προβλήματα: α) το εισόδημα με το οποίο συνδέεται το χρέος και β) τον μηχανισμό ο οποίος το δημιουργεί.
Αν μια κρεμμύδα μπορεί, εσύ γιατί κωλώνεις;
Σχολιάζει μια φωτογραφία του ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Την βρήκα να έχει τρυπήσει την άσφαλτο, κοντά στην παραλία Καλαδί των Κυθήρων, και έμεινα να την κοιτάζω αποσβολωμένος καθώς τα φύλλα της στόχευαν το γαλάζιο του ουρανού. Την ώρα που την αιχμαλώτιζα με το κλείστρο της φωτογραφικής μηχανής, συνέκρινα το κουράγιο της να βγει στον καθαρό αέρα με τη δική μας νωχελικότητα, τον ωχαδελφισμό και την παραίτησή μας από κάθε προσπάθεια να κόψουμε τα δεσμά μας. Μας στέρησαν την αισοδοξία για το αύριο και τις μικρές χαρές της ζωής. Μας φόρτωσαν με φόρους, μας έκοψαν το γέλιο και πούλησαν την όμορφη αυτή γωνιά του πλανήτη στους τοκογλύφους αντί πινακίου φακής. Κι' εμείς τους κοιτάζουμε εξαντλημένοι κι' αυτοκτονούμε...
Καιρός να μιμηθούμε την κρεμμύδα συνέλληνες...
Να απολυθούν όσοι έχουν κρεατοελιά στο μάγουλο!
Του Θάνου Τζήμερου.
Ας πούμε ότι χάλασε η μηχανή του αυτοκινήτου σου, το οποίο είναι και κάποιας ηλικίας. Το πας ρυμούλκα στο συνεργείο κι ο μηχανικός, χωρίς καν να ανοίξει το καπό, σου λέει: «θα αλλάξω 12 εξαρτήματα, είμαστε εντάξει»; Πριν προφτάσει να σχηματιστεί στο πρόσωπό σου η έκφραση της απορίας, πετάγεται από το βάθος ο βοηθός του μηχανικού και αντιπροτείνει: «εγώ, μάστορα, θα έλεγα να αλλάξεις 5 τώρα και άλλα 3 σε έναν μήνα». Την κουβέντα ακούει κι ο λογιστής του συνεργείου: «Ρε παιδιά, σήμερα είναι Πέμπτη. Τις Πέμπτες είπαμε ότι αλλάζουμε 4 εξαρτήματα, το ξεχάσατε;».
Θα σου φαινόταν «νορμάλ» αυτός ο διάλογος; Θα άφηνες το αυτοκίνητο, ποτέ, στα «έμπειρα» χέρια τους; Τότε, γιατί θεωρούμε φυσιολογική όλη αυτή τη σουρεαλιστική φιλολογία για τον αριθμό των Δημοσίων Υπαλλήλων που πρέπει να απολυθούν;