Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Και απορίες ευήθους πολίτου.

Πολίτης τις υπέστη βαρεία σωματική βλάβη εξ ιατρικής αμελείας σε δημόσια νοσηλευτική μονάδα. Ήγειρεν αγωγή και μετά από 10 έτη απέκτησε αμετάκλητη απόφαση, με την οποία του επιδικάσθηκε ένα ποσό για χρηματική ικανοποίηση. Μετά από 7 μηνών αλληλογραφία, ιδού τί ζητεί το Υπουργείο Πολάκη [πρώην Κουρουμπλή, πρώην Βορίδη, πρώην Αδώνιδος, πρώην Λοβέρδου κ.ο.κ.], για να επιχορηγήσει το νοσοκομείο, ώστε να μπορέσει το τελευταίο να καταβάλει τα χρωστούμενα. Δίπλα από  κάθε προαπαιτούμενο [ουάου] παρατίθενται οι απορίες του ευήθους πολίτου:

Στην χώρα μας έχουμε μιά πολλή λανθασμένη άποψη για το περιθώριο και τον υπόκοσμο. Θεωρούμε υπόκοσμο τους διακινητές ναρκωτικών, τους εκβιαστές, τους εγκληματίες, τους προαγωγούς, τις πόρνες, τα "βαποράκια", τους "προστάτες", τους ίδιους τους ναρκομανείς, και περιθώριο όσους τους περιβάλλουν, όσους σχετίζονται με τον έναν ή άλλον τρόπο με αυτούς.

Λάθος. Μέγα λάθος. Όλοι αυτοί είναι η κορυφή του παγόβουνου. Το 1/10 του πραγματικού όγκου του υποκόσμου στην χώρα. Ο πραγματικός υπόκοσμος στην Ελλάδα, αυτός που στηρίζει το φανερό 1/10, είναι οι πολιτικοί (κατά συντριπτική πλειοψηφία), οι δημοσιογράφοι (τουλάχιστον οι "επώνυμοι" στα συστημικά-προπαγανδιστικά κανάλια ραδιοφώνου και τηλεόρασης), ένα μεγάλο μέρος των "διάσημων" μεγαλοδικηγόρων, και ένα σεβαστό καμμάτι του δικαστικού σώματος, καθώς και οι χρηματοδότες των ανωτέρω, που είναι ο βρώμικος και παράλογος και εν πολλοίς παράνομος επιχειρηματικός πλούτος όλων των κατηγοριών.

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Μία εβδομάδα αποχή των δικηγόρων για τη δολοφονία του συναδέλφου Μιχάλη Ζαφειρόπουλου. Προς τί; Όταν εξαγριωμένος πελάτης τραυμάτισε σοβαρά τον συνάδελφο Κιουλούφα στη Θεσσαλονίκη; Όταν μαφιόζοι τραυμάτισαν σοβαρά τον συνάδελφο Αντωνόπουλο στην Αθήνα; Όταν άλλοι έριξαν βιτριόλι κατά πρόσωπο σε συναδέλφους στην Αθήνα; Γιατί τότε δεν κηρύχθηκε κάποια αποχή;

Ας θυμηθούμε την άλλη δολοφονία. Μέσα σε δικαστική αίθουσα και δη στρατοδικείου στη διάρκεια δίκης. Εκείνη του φερέλπιδος συναδέλφου Μπάκα το 1993 και του συναδέλφου Αβράμη. Ας παρακολουθήσουμε τα δεινά της οικογένειας που άφησε πίσω του. Κηρύξαμε μήπως κάποια αποχή; Μήπως συμπαρασταθήκαμε σ’ αυτούς που άφησε πίσω; Μήπως πήγε κάποιος εκ των κατά καιρούς Προέδρων του ΔΣΑ, ή καλλίτερα σύσσωμο το ΔΣ του ΔΣΑ, να κάνει παράσταση διαμαρτυρίας στους προϊσταμένους των δικαστηρίων, προκειμένου να επιταχύνουν  τις διαδικασίες;

Και "πριν ή δις φθινόπωρον φωνήσαι", άρχισε η περίοδος των προαπαιτούμενων. Όχι πετούμενα. Προαπαιτούμενα. Απ' αυτά που οι τοκογλύφοι, ΔΝΤ και τράπεζες βγαίνουν στο κυνήγι ντυμένοι με την στολή παραλλαγής που τους εμφανίζει σαν ανθρώπους, για να τουφεκίσουν κοινωνίες, λαούς κι ανθρώπους.

Ήδη οι προειδοποιητικές και αναγνωριστικές βολές άρχισαν. Κάτι το ΔΝΤ δεν προβλέπει λέει να πιάσουμε τον στόχο για "πλεόνασμα" το 2018, κάτι μαύρες τρύπες λέει βλέπει, κάτι πρόσθετα μέτρα λέει "ίσως" χρειαστούν, κάτι μας ζώνουν τα μαύρα φίδια εμάς.