Να θυμάστε ότι το σωσίβιο και το quick stop σώζουν ζωές!

Παρουσίαση και φωτογραφίες από τον Ιωσήφ Παπαδόπουλο.

Η αναβάθμιση του 31ου Ναυτικού Σαλονιού της Αθήνας, όσον αφορά τις κτιριακές τουλάχιστον εγκαταστάσεις του, υπήρξε εμφανής και αδιαμφισβήτητη. Το καινούργιο εκθεσιακό κέντρο «Metropolitan Expo», πολύ κοντά στους αεροδιαδρόμους του «Ελευθέριος Βενιζέλος», είναι, για τα Ελληνικά τουλάχιστον δεδομένα, εντυπωσιακό και ουδεμία σχέση έχει με το «τσαντίρι» που, μέχρι πρό τινος, στηνόταν στο παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού. Αυτή η κτιριακή αναβάθμιση θα μπορούσε, σε άλλη περίπτωση, να εγγυηθεί από μόνη της την επιτυχία μιας έκθεσης, η οποία τόσο έχει ταλαιπωρήσει εκθέτες και επισκέπτες κατά την διάρκεια των τελευταίων ετών.

Ένα θέμα το οποίο θα ήθελα να σχολιάσω από αυτό εδώ το βήμα, είναι η διαφορετική αντιμετώπιση ωρισμένων εκθετών εκ μέρους των διοργανωτών του 31ου Ναυτικού Σαλονιού της Αθήνας, το οποίο σύντομα θα παρουσιαστεί σ' αυτό το διαδικτυακό περιοδικό. Και για να μην αναφερθώ σε κάποιες συγκεκριμένες εταιρείες και παρεξηγηθώ, θα αναφέρω το δικό μου παράδειγμα. Ο συνδικαλιστικός φορέας του κλάδου (ΣΕΚΑΠΛΑΣ ΠΕΕΥ) αποφάσισε να μην παραχωρήσει δωρεάν περίπτερο στο περιοδικό «Rib and Sea», με ανταλλαγή διαφήμισης, όπως έκανε στο Ανοιξιάτικο Ναυτικό Σαλόνι του 2009. Τους λόγους, όσο και αν προσπαθώ, αδυνατώ να τους εξηγήσω και να τους κατανοήσω. Δικαιούμαι όμως να κάνω ωρισμένες σκέψεις και να βγάλω κάποια εύλογα συμπεράσματα.

Σε άκουσε ο καπτα Μιχάλης χθες το βράδυ πατέρα, και πέρασε απ' το σπίτι. "Είσαι έτοιμος Γιάννη για το ταξίδι;" σε ρώτησε. "Ένα χρόνο είμαι έτοιμος και σε περιμένω, γιατί άργησες;" του απάντησες εσύ. Και σε πήρε και φύγατε. Έτσι, απλά και ήσυχα, όπως είχες έρθει στη γειτονιά της γης πριν από ενενήντα ένα χρόνια. Την ώρα που κοιμόσουν...

Πέρασαν κι' αυτές οι εκλογές, άλλαξε η κυβέρνηση, και μαζί φάνηκε να πνέει ένας αέρας αλλαγής, απαλλαγής, όπως θέλετε πείτε το. Η τρύπα όμως της οικονομίας και το δημόσιο έλλειμμα παρέμειναν, το ίδιο και ο αξιαγάπητος κ. Αλμούνια, ο οποίος εμμένει πεισματικά στις θέσεις και παραινέσεις του. Τι να κάνει ο άνθρωπος; Ελάτε στη θέση του. Είναι σαν να έχεις μια οικογένεια, με καμμιά τριανταριά παιδιά, και ένα από αυτά σηκώνεται το βράδυ, όταν τα άλλα κοιμούνται, και κλέβει το γλυκό του κουταλιού απ' το βάζο. Τι να του κάνεις; Να το σκοτώσεις; Δεν γίνεται. Να το διώξεις; Και δεν μπορείς, και δεν σε συμφέρει, αν δεν επιστρέψει στο βάζο το νερατζάκι που έφαγε κρυφά. Να το τιμωρήσεις; Μάλλον αυτό θα επιλέξεις!

Το σωσίβιο και το quick stop σώζουν ζωές.

Κείμενο :  Γιώργος Μισετζής.
Φωτογραφίες : Στέλιος Καββάδας - Γιώργος Μισετζής - Μοντάζ βίντεο : Γιώργος Μισετζής.

Έχουν περάσει πολλά χρόνια, αλλά ακόμα θυμάμαι την λαχτάρα μας όταν μαζί με τον φίλο, συνέταιρο, κουμπάρο και συνταξιδευτή μου Σωκράτη ανεβαίναμε εκείνο το ανηφορικό χωμάτινο μονοπάτι – πρέπει να ήταν αρχές Ιουλίου - για να φτάσουμε στη μοναδική υποτιθέμενη «ταβέρνα» που βρίσκεται πάνω στα Λέβιθα, ένα μικρό νησάκι ανάμεσα στη Λέρο και την Αμοργό, του οποίου μοναδικοί κάτοικοι τότε - δεν ξέρω για σήμερα - ήταν μια οικογένεια.