Επανέρχομαι όμως στην οικειοθελή, όπως προανέφερα, παραίτησή μου από το δ.σ., γιατί πάνω σ' εκείνη την επιλογή μου παίχτηκαν πολλά "παιγνίδια" και "ασέλγησαν" αρκετοί. Αμέσως μετά την παραίτησή μου, την οποία υπέβαλα για προσωπικούς λόγους κατά την διάρκεια της συνεδρίασης του δ.σ. στις 10 Ιανουαρίου 1990, ο Διονύσης Δραγώτης πρότεινε την ανακήρυξή μου ως επιτίμου μέλους του Ο.Φ.Σ.Ε., αλλά η συζήτηση ανεβλήθη για την επόμενη συνεδρίαση (φωτο 5 και 6).
Τα "χαμένα" αρχεία του Ο.Φ.Σ.Ε. (Δ΄)
Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου...
Όπως ήδη εξιστόρησα, στα τέλη Οκτωβρίου του 1989, αμέσως μετά το πέρας δηλαδή των μεγάλων εκδηλώσεων εκείνης της χρονιάς, πραγματοποιήθηκε η προγραμματισμένη ετήσια τακτική γενική συνέλευση των μελών του συλλόγου και οι αρχαιρεσίες, από τις οποίες προέκυψε το νέο δ.σ., την σύνθεση του οποίου ανέφερα στην αρχή του τρίτου μέρους της ιστορίας.
Τα "χαμένα" αρχεία του Ο.Φ.Σ.Ε. (Γ΄)
Μετά από όλες εκείνες τις αντιδράσεις των μελών και τις υποσχέσεις των υποψηφίων ότι θα βοηθήσουν ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι του σωματείου, δεν είχα παρά να ανακαλέσω την απόφασή μου να αποχωρήσω, και να ηγηθώ και πάλι του δ.σ. που προέκυψε μετά τις αρχαιρεσίες του Οκτωβρίου 1989. Καθοριστική για την απόφασή μου να παραμείνω υπήρξε η στάση του Ζήση Στρατάκη, ο οποίος μου εκδήλωσε την συμπαράστασή του στέλνοντάς μου το ακόλουθο σημείωμα (φωτογραφία).
Τα "χαμένα" αρχεία του Ο.Φ.Σ.Ε. (Β΄)
Η επιλογή της επωνυμίας του νεοσύστατου συλλόγου ήταν πάντως λανθασμένη! Και ήταν λανθασμένη γιατί δεν δημιουργούν βεβαίως οι... βάρκες τους συλλόγους, αλλά οι άνθρωποι! Η σωστή επωνυμία θα ήταν "Όμιλος ιδιοκτητών φουσκωτών σκαφών Ελλάδος". Επειδή όμως ηχητικά το "γιώτα" δεν "κολλούσε" στην εκφορά των αρχικών του ονόματος (Ο.Ι.Φ.Σ.Ε.), το παραβλέψαμε, παραβλέποντας μαζί και το... ανθρώπινο στοιχείο... Η επωνυμία όμως, εκτός από λανθασμένη ήταν και άστοχη! Γιατί δεν μπορείς να επικαλείσαι την πανελλαδική εμβέλεια ενός συλλόγου και να μονοπωλείς την... ελληνική "ιθαγένειά" του, ενώ η έδρα του είναι στην Αθήνα και τα μέλη του κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής του λεκανοπεδίου!
Στις Ηράκλειες στήλες με φουσκωτό. (Ε΄)
Μέρος πέμπτο και τελευταίο. Η επιστροφή στην... "Ιθάκη".
Επιλέξαμε στην επιστροφή να σταματήσουμε στα ίδια σημεία όπου είχαμε σταματήσει και στον πηγαιμό. Αφήνοντας πίσω μας το Γιβραλτάρ, από τα πρώτα μίλια κάναμε τη διαπίστωση ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τις μηχανές. Ζημιά που δεν μπορέσαμε να εντοπίσουμε αμέσως. Το πρόβλημα μεγάλωσε και απέκτησε «όνομα», μόλις φύγαμε απ' το Alicante. Ο ένας κινητήρας αρνιόταν πεισματικά να υπακούσει στις εντολές του πρόσω-ανάποδα! Όχι ότι και ο άλλος ήταν σε καλύτερη κατάσταση δηλαδή!
Στις Ηράκλειες στήλες με φουσκωτό. (Δ΄)
Μέρος τέταρτο. Το πέρασμα από την Σαρδηνία στις Βαλεαρίδες και το Γιβραλτάρ.
Ξημέρωνε, κι’ εγώ ένοιωσα βαρύς καθώς ξύπνησα και στριφογύρισα μέσα στον υπνόσακκο. Ήμουν μάλλον απρόθυμος να σηκωθώ αμέσως. Το βάρος που ένοιωθα το εντόπιζα στο κεφάλι μου, αλλά δεν πονούσα. Ήταν ο μάλλινος σκούφος, που ζύγιζε ήδη πάνω από ένα κιλό, καθώς ήταν ποτισμένος μέχρι την τελευταία του ίνα από την βραδυνή υγρασία! Κάθισα οκλαδόν, και ενώ έστιβα το μάλλινο σκουφί να φύγει το νερό, έριξα μια γρήγορη ματιά γύρω μου. Η βάρκα ήταν στη θέση της, το ίδιο και η άκρη του σχοινιού που είχα δέσει στο πόδι μου! Η παραλία εκτεινόταν σε μεγάλη απόσταση, δεξιά και αριστερά μας, και πίσω διακρίνονταν οι εγκαταστάσεις κάποιου ξενοδοχειακού συγκροτήματος. «Άντε μάγκες», ακούστηκε η βραχνή φωνή του Τάσου. «Σηκωθείτε να του δίνουμε, γιατί έχουμε πολύ δρόμο ακόμη»...
Τα "χαμένα" αρχεία του Ο.Φ.Σ.Ε. (A΄)
Τα συρτάρια ενός παλιού και "χαμένου" αρχείου που έπρεπε κάποτε να ανοίξουν...
Η ζωή μας είναι ένα μαυρόασπρο παζλ. Ένα παζλ που αποτελείται από χιλιάδες λευκούς και μαύρους μικρούς κύβους, χιλιάδες όμορφες και άσχημες ή δυσάρεστες στιγμές και εμπειρίες. Κάποιες απ' αυτές σημαδεύουν το μυαλό και την ψυχή μας με ανεξίτηλα χρώματα. Και αν οι υπηρεσίες που μας προσφέρουν οι όμορφες στιγμές είναι η ψυχική υγεία, η ευεξία του σώματος και οι ευτυχισμένες αναδρομές του μυαλού στο παρελθόν, οι άσχημες στιγμές μας πονούν, μας απογοητεύουν, ενίοτε μας εξοργίζουν, αλλά και μας δίνουν πολύτιμα μαθήματα για το μέλλον...
Μια φορά κι' ένα καιρό...
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Φωτογραφίες : Αρχείο Zodiac.
Ο Pierre Debroutelle υπήρξε μηχανικός της "Zodiac" και απόμαχος πιλότος, με πείρα κυρίως στα αερόστατα. Κάποια καρδιακά όμως προβλήματα τον ανάγκασαν, από κάποια στιγμή και μετά, να καθηλωθεί στο έδαφος. Η "Zodiac", που ιδρύθηκε το 1896, ειδικευόταν στην κατασκευή υπερελαφρών αεροσκαφών και αερόστατων. Η ιδέα για την κατασκευή της πρώτης φουσκωτής βάρκας ρίχνεται το 1934. Απώτερος σκοπός η μεταφορά εκρηκτικών υλών και πολεμοφοδίων από τις παραλίες στα υδροπλάνα, μεταφορά που γινόταν μέχρι τότε με τις μεταλλικές βάρκες εκείνης της εποχής και εγκυμονούσε πολλούς κινδύνους. Η πρόταση υποβάλλεται από ένα Γάλλο αξιωματικό του στρατού στον Debroutelle και εκείνος αποδέχεται την πρόκληση.
Ένας αναγνώστης σχολιάζει τις "αναμνήσεις".
Ο κ. Κωνσταντίνος Καραμάνης έριξε στο "γραμματοκιβώτιο" του "Rib and Sea" την ακόλουθη επιστολή :
Καλημέρα Ιωσήφ.
Θα ήθελα να σε συγχαρώ για τις "Αναμνήσεις" σου! Εκπληκτική εμπειρία η γνωριμία με τη θάλασσα, πέρα από φρου-φρου κι' αρώματα! Αυτά τα χρονογραφήματα μου αρέσουν πάρα πολύ! Ψάχνω εδώ και καιρό να βρω στα Αγγλικά το βιβλίο Heretique του Alain Bombard (είναι αυτός με τα φουσκωτά, που τα έχει τώρα η Zodiac).
Η αρμονία μιας επικοινωνίας που χάθηκε...
Προβληματίζεται και σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μας μιλούν, δεν ακούμε. Μιλάμε, δεν μας ακούν. Φωνές που χάνονται σε μια Βαβέλ που εκπέμπει παράφωνα. Ένας κόσμος που μοιάζει να τρέχει πίσω από χίμμαιρες. Ένας κόσμος που αδιαφορεί για τους συνταξιδιώτες του σ' αυτόν τον πλανήτη, σ' αυτή τη ζωή. Και μολύνει την ατμόσφαιρα, αδιαφορώντας για τον αφανισμό της γης που τον φιλοξενεί. Και ρυπαίνει την θάλασσα, αδιαφορώντας αν ο θάνατός της θα σημάνει και το δικό του τέλος. Και αδιαφορεί για το δάκρυ της φάλαινας, που χάνεται, καθώς είναι ανήμπορη να κατανοήσει την παράξενη αυτή "υπεροχή" του ανθρώπου και την επιλογή του να καταστρέφει και να αυτοκαταστρέφεται...