Και το γαϊτανάκι, σχετικώς με τα νέα οικονομικά μέτρα που λαμβάνονται και αυτά που πρόκειται να ληφθούν από την κυβέρνηση, καλά κρατεί. Έτσι, γνωστοποιήθηκε ήδη η τροποποίση του νομοσχεδίου που θα κατατεθεί προς ψήφιση (αν δεν ξανα-τροποποιηθεί) και προβλέπει το ύψος των ετησίων αντικειμενικών δαπανών συντήρησης - λέγε με τεκμήρια - για τα σκάφη αναψυχής. Στις 24 Μαρτίου είχε κατατεθεί το πρώτο, στις 9 Απριλίου κατατέθηκε το καινούργιο που το τροποποιεί! Κανονίστε πόσα θέλετε να μας τρελλάνετε...

Το τροποποιημένο λοιπόν νέο νομοσχέδιο προβλέπει :

Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στις 5 Σεπτεμβρίου του 1997 στα "Πολιτικά Θέματα" με τίτλο "Η Ελληνική διαφθορά". Πρόκειται για μια έκθεση, την οποία συνέταξαν δυτικοί και Τούρκοι διπλωμάτες, και η οποία αφορούσε την γενική κατάσταση που επικρατούσε τότε στην Ελλάδα. Η έκθεση αυτή προοριζόταν για μια υπηρεσία πληροφοριών που είχε σαν έδρα της την Άγκυρα της Τουρκίας. Η απόδοσις του κειμένου στα ελληνικά είχε γίνει από τον κ. Ηρακλή Ν. Πετιμεζά, αλλά επειδή ήταν σε καθαρεύουσα προσπάθησα να την κάνω λίγο πιο "εύπεπτη", διατηρώντας βεβαίως απολύτως το νόημα του περιεχομένου της.

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Νέμεσις", τον Σεπτέμβριο του 1997. Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις ήταν, και είναι, εντελώς "συμπτωματική"...

Του Ιωσήφ Παπαδόπουλου.

Το πλοίο της άγονης χρειάστηκε είκοσι δύο ώρες για να μας μεταφέρει στον Πειραιά. Καλοκαιρινή ανάπαυλα, τέλος. Ποια ανάπαυλα δηλαδή; Αυτός ο Αύγουστος μας επεφύλασσε περισσότερη κούραση, με τις αναγκαίες εργασίες συντήρησης του αιωνόβιου πατρογονικού της γυναίκας μου στο νησί, παρά μέρες αποχαύνωσης στη μαγική παραλία των Αρμαθιών. Ένα αυτοκίνητο και μια βάρκα γεμάτα πράγματα έπρεπε τώρα ν’αδειάσουν στο σπίτι της Αθήνας, στο σπίτι του χειμώνα. Το τελειωτικό χτύπημα...

Έχετε ακούσει που λένε ότι θέλει ν' αγιάσει κανείς αλλά ο διάολος δεν τον αφήνει; Ε, λοιπόν, αυτό συμβαίνει συχνά στις μέρες μας. Και εντάξει, να τον αγνοήσεις τον κάθε κερατά και διαολοκαλόγερο που τρίβει το πιπέρι και την καμπούρα του στις ξένες παλάμες. Θα καταλάβει όμως ότι τον αγνοείς ή θα εκλάβει τη σιωπή σου ως ενοχή και αδυναμία και θα θέλει ν' ανέβει στο κρεββάτι; Έχουμε φτάσει βλέπετε σε τέτοιο σημείο κατάντιας, που δεν πάει πιο κάτω. Αμφισβητούνται πλέον ακόμη και τα αυτονόητα, τα αυταπόδεικτα. Επιτρέψτε μου όμως να γίνω πιο σαφής.

Ταξίδευσε, θυμάται, φωτογράφισε και σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ο ένας από τους δύο βασικούς λόγους που βάρυναν στην απόφασή μου να πάω το τριήμερο της 25ης Μαρτίου στη Χίο, στο πλαίσιο της επίσημης παρουσίασης της "Έκτης Πανελλήνιας Συγκέντρωσης Φουσκωτών Σκαφών" που θα πραγματοποιηθεί εκεί το πρώτο Σαββατοκύριακο του Ιουλίου, ήταν ότι θα είχα την ευκαιρία να επιστρέψω στην Αθήνα μέσω Λέρου. Και πώς αυτό, θα μου πείτε. Θα σας πω! Και μάλιστα όχι εν συντομία, όπως γίνεται συνήθως στα έντυπα περιοδικά, όπου οι σελίδες είναι μετρημένες αφού παλεύουν απεγνωσμένα να νικήσουν τις διαφημιστικές καταχωρήσεις, αλλά με όλες τις λεπτομέρειες, μιας και το διαδίκτυο παρέχει την δυνατότητα και την πολυτέλεια της πολυλογίας...