Οι διαδικτυακές φιλίες δεν έχουν, υποχρεωτικώς, σαν αφετηρία τον προσωποπάπυρο!
Λένε πως οι καλύτερες φιλίες προκύπτουν, συνήθως, μετά από μια παρεξήγηση! Έτσι λοιπόν κάπως ξεκίνησε και η δική μου φιλία με τον Απόστολο Σαραντίδη, παλιό δάσκαλο και νυν συνταξιούχο. Και παρά το γνωστό "ουδείς μωρότερος των ιατρών εάν δεν υπήρχαν οι δάσκαλοι", ο Απόστολος, όπως φαίνεται, δεν δικαιώνει αυτή τη ρήση!
Ήρθε σε επικοινωνία μαζί μου με την ευκαιρία μιας "πατάτας" που έκανα σε ένα από τα πρόσφατα βιντεάκια που ανέβασα στο κανάλι μου. Αναφέρομαι στο τελευταίο βίντεο που έκανα με τον Καλογεράκη. Ο Απόστολος ενοχλήθηκε επειδή στο βιντεάκι μου εκείνο είπα "να παράξει" αντί του ορθού "να αναπαραγάγει". Μου έστειλε λοιπόν ένα μήνυμα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο και κάπως έτσι ξεκίνησε η φιλία μας. Πρώτη συνέπεια η αναδημοσίευση κάποιων άρθρων του στο διαδικτυακό περιοδικό μου. Ιδού ένα. Θα ακολουθήσουν και άλλα...
Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
"Τα ζεστά νερά".
Γράφει ο Απόστολος Σαραντίδης.
Φθάνοντας στις ζεστές ημέρες του καλοκαιριού με υψηλές θερμοκρασίες αλλά και βαριά θέματα που καίνε, ας ελαφρύνουμε λίγο το κλίμα με κάτι ζεστό μεν μα αστείο.
Μέσα στην πόλη της Καβάλας υπάρχουν τρεις αμμουδερές παραλίες. Ξανθή άμμος που δεν θολώνει το νερό. Σπάνιο φαινόμενο σε μεγάλη αστική περιοχή, ακόμη ο πολίτης να κρεμά μια πετσέτα στον ώμο και με τα πόδια σχεδόν ξυπόλητος να κατηφορίζει σε καθαρή παραλία. Απίστευτη ποιότητα ζωής και πρόσβαση! Από πίσω, αυτοκίνητα, κυκλοφορία, πολυκατοικίες, καταστήματα. Χώρια οι γρανιτένιες απαστράπτουσες γωνιές με βράχους αλλά και μικρές πλαζ με κροκάλες μεγάλες και μικρές στρογγυλεμένες και καθαρές που δεν γλιστρούν. Όλη η γειτονιά το καλοκαίρι καθημερινά εκεί. Όλες οι ηλικίες. Γεύση αρμύρας από νωρίς. Μεγαλωμένοι με θάλασσα και το απέραντο γαλάζιο. Από πάνω, βουνό. Απ’ όλα διαθέτουμε.