Έχουν πλάκα, τελικώς, κάποιες ιστορίες. Μόνο όμως όταν αποτελούν πια παρελθόν. Οι ίδιες αυτές ιστορίες είναι συνήθως απίστευτα ψυχοφθόρες τη χρονική στιγμή που εκτυλίσσονται...
Εκεί λοιπόν που έψαχνα σήμερα το αραχνιασμένο αρχείο μου με το περιπετειώδες πέρασμά μου από τον χώρο των συλλόγων, έπεσε μπροστά μου κάποια επιστολή η οποία, μολονότι εστάλη τον Αύγουστο του 2004 στο περιοδικό "Thalassa", ο εκδότης του έκρινε πως δεν συνέτρεχε λόγος να δημοσιευτεί, δεδομένου ότι ο αποστολέας της, μολονότι είχε όνομα, επώνυμο και διεύθυνση διαμονής, απεδείχθη ότι ήταν και... "άγνώστου" ταυτότητας και αγνώστου διαμονής! Αυτή εδώ η ενότητα του "Rib and Sea" όμως έχει, εκτός των άλλων, και αυτή την αποστολή. Να αφαιρεί την ομίχλη του χρόνου και να ρίχνει φως σε γεγονότα που, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, έμειναν στο σκοτάδι, ρίχτηκαν στο καλάθι των "αχρήστων" της ιστορίας, σπίλωσαν συνειδήσεις και δημιούργησαν εσφαλμένες εντυπώσεις εις βάρος ανθρώπων οι οποίοι, όχι μόνο δεν έφταιξαν σε τίποτε αλλά, αντιθέτως, προσέφεραν αφιλοκερδώς τα μέγιστα στην προώθηση της ιδέας του φουσκωτού σκάφους στην Ελλάδα...