Αναδημοσίευση από το άρθρο του Ιωσήφ Παπαδόπουλου που δημοσιεύτηκε στο τεύχος του μηνός Οκτωβρίου 1998 στο περιοδικό "Νέμεσις".
Παραμύθι χωρίς τέλος...
Έμεινα να κοιτάζω το ακίνητο δελφίνι και άθελά μου γύρισα πίσω στα παραμύθια που μου έλεγε ο παππούς, όταν, ικετεύοντάς τον για λίγη... προφορική περιπέτεια, στρίμωχνα το κοκαλιάρικο κορμί μου στην κουνιστή πολυθρόνα του. Κι' εκείνος, που δύσκολα χάλαγε χατίρι στο συνονόματο εγγόνι και βαφτιστήρι του, γνωρίζοντας την αγάπη μου για Εκείνη, τη θάλασσα, άρχιζε τις περιπλανήσεις του, αραδιάζοντας μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου καράβια και μέρη άγνωστα, εξωτικά.