Κείμενο - Φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Νέμεσις τον Ιούνιο του 1998.)
Ο ήλιος ο ηλιάτορας ανέτειλε το ανοιξιάτικο εκείνο πρωϊνό του Μάη πάνω από τον λόφο του Προφήτη Ηλία, λίγο έξω από τη Λιβαδειά, και έλουσε με φως τις ιερές πέτρες του μαντείου του Τροφωνίου και του ναού του Διός Βασιλέως, που πρόσφατα έβγαλε από τον προαιώνιο ύπνο τους η αρχαιολογική σκαπάνη ενός ιδιώτη!
Χώρος μυσταγωγικός και ιερός, το μαντείο του Τροφωνίου. Χώρος όπου έλαβε χώρα, σύμφωνα με μαρτυρίες, η τελική μυητική στέψη των Μακεδόνων βασιλέων Αμύντα, Φιλίππου και Μεγάλου Αλεξάνδρου. Πράγματι, το περίφημο Ιερό διακρινόταν από μια μοναδική ιδιαιτερότητα, τόσο του χώρου όσο και ενός εκπληκτικού τυπικού, ενός συνταρακτικού λειτουργικού ακολουθίας. Ο συνδυασμός της λειτουργίας αυτών των στοιχείων είναι και ο αψευδής μάρτυρας της βασιλικής αναγόρευσης και ενθρόνισης.