Του Βασίλη Διαμαντίδη.
Όλοι γίναμε μάρτυρες του συμβάντος της προσάραξης του ΕΓ/ΟΓ Βιτσέντζος Κορνάρος στο λιμάνι της Κάσου στα τέλη του προηγούμενου μήνα, ευτυχώς χωρίς θύματα. Όλοι παρακολουθήσαμε την ταλαιπωρία των 300 επιβαινόντων του, ευρισκόμενοι επί 3 ολόκληρες μέρες εγκλωβισμένοι 300 μέτρα μακριά από τον προβλήτα ανήμποροι να αντιδράσουν στο όνομα της «ασφάλειας». Ένα συμβάν που μας αποκάλυψε για ακόμη μια φορά πως «αυτή είναι η Ελλάδα». Από τους πρωταγωνιστές, Βιτσέντζος Κορνάρος (ένα πλοίο θρύλος στην Κασοκαρπαθία, στις δόξες του, το οποίο στέκεται εδώ και μερικά χρόνια στο νότιο Αιγαίο μόνο και μόνο χάρη στις υπεράνθρωπες προσπάθειες του ηρωϊκού πληρώματός του) και Λιμάνι Κάσου (ένα λιμάνι όπως τα περισσότερα στην Ελλάδα, παρεξηγημένο - ως ένα βαθμό - με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του) μέχρι το περιβόητο κράτος (εδώ τι να πρωτοπεί κανείς, μόνο και μόνο το γεγονός πως στάλθηκε ρυμουλκό από τη μέση του Αιγαίου (Μύκονος) να διανύσει 180 μίλια νότια, με νοτιά καθ’όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, παρακάμπτοντας την πλησιέστερη επιλογή - Ηράκλειο 92 μίλια - πραγματικά μας ξεπερνάει). Τι ισχύει όμως και τι όχι; Είναι ασφαλές το λιμάνι της Κάσου τελικά ή όχι; Πάμε επιτέλους να δώσουμε μια οριστική και ρεαλιστική απάντηση.