Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
 Επειδή η ρουτίνα των Μνημονίων είναι τραγική, αλλά ταυτοχρόνως και κωμική, αν λάβουμε υπόψη ότι βγήκε ο Λάκης να εξηγήσει στο νοήμον [;] κοινό του  με αριθμούς τη διαφορά τού mail Χαρδούβελλη από τον κόφτη Ευκλείδη/Καρούμπαλου και καταχειροκροτήθηκε, σκέφτηκα να το ρίξω στη μετάφραση ενός ενδιαφέροντος [όχι για όλους] κειμένου ανδρός τινός ονόματι Jeffrey Sachs [Director of The Earth Institute Columbia University and Special Advisor to United Nations Secretary-General Ban Ki-moon on the Millennium Development Goals] με ημερομηνία 01.08.2015 και τίτλο: «Θάνατος δια χρέους: η απάντησή μου στο γερμανικό Υπουργείο Οικονομικών». «Ο Δρ Ludger Schuknecht, ανώτερος οικονομολόγος του γερμανικού Υπουργείου Οικονομικών, εξηγεί την άποψη του υπουργείου του σε σχέση με την Ελλάδα. Η άποψή του συνοψίζεται κατά βάση στο ότι οι χώρες της Ευρωζώνης  πρέπει να ζουν με ίδια μέσα, να συμφιλιωθούν με τα βάρη των χρεών τους και να πάρουν το μεταρρυθμιστικό φάρμακό τους, όπου απαιτείται. Εάν ενεργήσουν με τον τρόπο αυτό, θα επιτύχουν, όπως δείχνει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας.  Η Ελλάς δεν μπορεί παρά να αιτιάται εαυτήν. Και πράγματι είχε μπει στον δρόμο της ανάκαμψης στα τέλη του 2014, αν δεν παρεξέκλινε από την πορεία της.
Επειδή η ρουτίνα των Μνημονίων είναι τραγική, αλλά ταυτοχρόνως και κωμική, αν λάβουμε υπόψη ότι βγήκε ο Λάκης να εξηγήσει στο νοήμον [;] κοινό του  με αριθμούς τη διαφορά τού mail Χαρδούβελλη από τον κόφτη Ευκλείδη/Καρούμπαλου και καταχειροκροτήθηκε, σκέφτηκα να το ρίξω στη μετάφραση ενός ενδιαφέροντος [όχι για όλους] κειμένου ανδρός τινός ονόματι Jeffrey Sachs [Director of The Earth Institute Columbia University and Special Advisor to United Nations Secretary-General Ban Ki-moon on the Millennium Development Goals] με ημερομηνία 01.08.2015 και τίτλο: «Θάνατος δια χρέους: η απάντησή μου στο γερμανικό Υπουργείο Οικονομικών». «Ο Δρ Ludger Schuknecht, ανώτερος οικονομολόγος του γερμανικού Υπουργείου Οικονομικών, εξηγεί την άποψη του υπουργείου του σε σχέση με την Ελλάδα. Η άποψή του συνοψίζεται κατά βάση στο ότι οι χώρες της Ευρωζώνης  πρέπει να ζουν με ίδια μέσα, να συμφιλιωθούν με τα βάρη των χρεών τους και να πάρουν το μεταρρυθμιστικό φάρμακό τους, όπου απαιτείται. Εάν ενεργήσουν με τον τρόπο αυτό, θα επιτύχουν, όπως δείχνει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας.  Η Ελλάς δεν μπορεί παρά να αιτιάται εαυτήν. Και πράγματι είχε μπει στον δρόμο της ανάκαμψης στα τέλη του 2014, αν δεν παρεξέκλινε από την πορεία της.












