Γράφει, αηδιασμένος, ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Διάβασα προχθές στο ηλεκτρονικό φύλλο της "Ροδιακής" ένα σύντομο άρθρο, πλαισιωμένο από δύο φωτογραφίες, όπου αναφέρεται πως το δημοτικό θερμοκήπιο στο Φρυ της Κάσου εγκαταλείφθηκε : http://www.rodiaki.gr/article/349580/egkataleifthhke-to-thermokhpio-sthn-kaso Καλά κρασιά! Τώρα το μάθατε εσείς στη Ρόδο ότι το δημοτικό θερμοκήπιο στο Φρυ της Κάσου εγκαταλείφθηκε; Έτσι ασκούν κάποιοι την δημοσιογραφία σε μέρη ακριτικά, απομονωμένα και ξεχασμένα από την Πολιτεία;

Ξέρετε, κ.κ. συνάδελφοι της "Ροδιακής", πότε έγραψα εγώ για το θερμοκήπιο αυτό και επεσήμανα την παράνομη και παράλογη ανέγερσή του; Όταν φτιάχτηκε, επί δημαρχίας Γεωργίου Κακομανώλη. Είκοσι δηλαδή και πλέον χρόνια πίσω! Τότε που το υπάρχον δημοτικό θερμοκήπιο στο Αρβανιτοχώρι κρίθηκε "παθητικό", οι εργαζόμενοι σ' αυτό έφυγαν στα καράβια και ο τότε δήμαρχος της Κάσου κ. Γιώργος Κακομανώλης αποφάσισε να κατασκευαστεί καινούργιο στο Φρυ! Μάλιστα, στο Φρυ. Αυτό δηλαδή ακριβώς το θερμοκήπιο που τώρα εσείς γράφετε πως εγκαταλείφθηκε! Μα από τότε που δημιουργήθηκε εγκαταλείφθηκε, δεν εγκαταλείφθηκε τώρα! Ουδέποτε λειτούργησε! Ο καυγάς για το "πάπλωμα" απλώς έγινε!

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Τους συναντώ, τα τελευταία χρόνια, στις περιπλανήσεις μου στα μικρά και ξεχασμένα νησιά του Αιγαίου. Τελευταία φορά τους συνάντησα σ' εκείνη την αξέχαστη Αποστολή αγάπης του "Ναυτίλου" στα Ψαρά : http://www.ribandsea.com/travels/1863-stagona-agapis-tou-naftilou-kai-ton-giatron-tou-kosmou-sta-psara όπου ο πρόεδρός τους, οδοντίατρος Νικήτας Κανάκης, μου είπε λίγα λόγια για το έργο τους : http://www.ribandsea.com/face/1862-o-nikitas-kanakis-milaei-gia-tous-giatroys-tou-kosmou-kai-tin-apostoli-tou-naftilou-sta-psara

Προχθές συνάντησα ένα πολυμελές κλιμάκιό τους στην Τήλο, την οποία, όπως μου είπαν, έχουν "υιοθετήσει" και έχουν ορίσει σαν βάση τους για την ιατρική κάλυψη και των γειτονικών νησιών. Της Νισύρου, της Σύμης και της Χάλκης. Πρόκειται για τους "Γιατρούς του Κόσμου", που προσφέρουν ανιδιοτελώς τις υπηρεσίες τους στους κατοίκους των νησιών του Αιγαίου. Εκεί που η απουσία του κράτους είναι αισθητή, οι "Γιατροί του Κόσμου" έρχονται να καλύψουν το μεγάλο κενό που υπάρχει στην Υγεία, μεταφέροντας μαζί τους φάρμακα και μηχανολογικό εξοπλισμό για την ιατρική εξέταση των κατοίκων.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ένοιωσα τους σφυγμούς μου να ανεβαίνουν, καθώς περνούσα το κατώφλι του σεμνού δημαρχιακού "μεγάρου" στο Μεγάλο Χωριό της Τήλου. Η αύρα του αείμνηστου Τάσου Αλιφέρη αιωρείται ακόμη στον χώρο. Από τις φωτογραφίες του και τη μακέτα του καταμαράν, που αυτός έβαλε στη γραμμή της Ρόδου, αλλά σήμερα παραμένει προσωρινά ανενεργό, μέχρι την ξύλινη πόρτα του γραφείου του, που κράτησε επάνω της τα σημάδια της δίκαιης αγανάκτησής του για τους "εντός των τειχών" εχθρούς. Στη θέση του κάθεται πια η σύζυγος του αδελφού του, Μαρία Καμμά-Αλιφέρη, δημοτικός σύμβουλος μέχρι πριν από τέσσερα χρόνια, Δήμαρχος Τήλου από τον Μάρτιο του 2012, όταν τόσο πρόωρα και άδικα έφυγε από τη ζωή ο Τάσος. Φαίνεται, πάντως, πως ο Αλιφέρης ήξερε πολύ καλά ποιαν άφηνε στη θέση του. http://www.ribandsea.com/face/644-2012-03-07-15-22-53

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
 [Αφιερωμένο στις τάσεις, ρεύματα, φράξιες, σέχτες του ΣΥΡΙΖΑ που πονάνε για τον «αποκλεισμό» των Τουρκοκυπρίων από τα αγαθά που απολαμβάνουν οι Ελληνοκύπριοι – αλλά και στους πάσης αποχρώσεως  πατριδοκάπηλους που φροντίζουν να τακτοποιούν τα παιδιά τους στα μετόπισθεν].

[το ανωτέρω αποτελεί τιτίβισμα-σχόλιο για την τιτανομαχία των μπαρουτοκαπνισμένων οικονομολόγων – για την πραγματικότητα εδώ : http://agriazwa.blogspot.gr/2015/08/dream-team.html]
Ευρισκόμενος στο στάδιο ανάνηψης μετά την ηλεκτροπληξία-ομιλία Τσίπρα στο 2ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ένοιωσα κάπως σαν να ανακτούσα δυνάμεις, όταν με βρήκε η ομιλία Φίλη και ξανακύλισα. Δεν μπορώ να σχολιάσω τίποτε πια. Υπολόγιζα πως σε ένα 24ωρο θα είχα συνέλθει, αλλά μου την έπεσε ο Παπαδημούλης που με ενημέρωσε ότι προ του Ιανουαρίου 2015 καλλιέργησαν «οδυνηρές προσδοκίες» και πισωγύρισα. Πάντως, ο Κόκκινος Πάνος Νο 2 δεν με κατέβαλε καθόλου. Περίμενα πως θα έλεγε κάτι για την Αγιά Σοφιά, για την Πόλη, για το ξανθό γένος που θα μας σώσει, για το Κούγκι κ.λπ. και έτσι ουδόλως εξεπλάγην με την προσφώνηση «σύντροφοι, συντρόφισσες» προς τους συνέδρους και με την παρομοίωση της συγκυβέρνησης με τον Γοργοπόταμο. Άλλωστε, η λέξη σύντροφος είναι σύνθετη από το «συν» και «τρέφω», δηλαδή τρέφομαι μαζί με άλλους από την ίδια τροφό, ήτοι εν προκειμένω από τον δημόσιο κορβανά. Και τρέφονται καλά τα συντρόφια. Γιατί να μη λένε και μαλακίες;

Το ελληνικό χρέος εξακολουθεί να αποτελεί μια άγνωστη εξίσωση για τους πολλούς Ευρωπαίους πολίτες. “Το ελληνικό χρέος, μια ευρωπαϊκή τραγωδία” είναι μια ταινία που αναλύει και δείχνει πως η κρίση αυτή αφορά άμεσα κάθε πολίτη στην Ευρώπη. Με σύντομο και κατανοητό τρόπο περιγράφει την διαδικασία δημιουργίας του χρέους που οδήγησε στην κρίση, αλλά και τους ανεπιτυχείς τρόπους της μέχρι σήμερα αντιμετώπισής του με νεοφιλελεύθερες πειραματικές πολιτικές.