Του Ελευθέριου Ρήνου.
Είναι πραγματικά απορίας άξιον, ποια θα μπορούσε να είναι η απάντηση της Εθνικής Τράπεζας αναφορικά με τη χρήση πλαστών εγγράφων από τους εκπροσώπους της (βλ. «Η Εθνική Τράπεζα χρησιμοποίησε πλαστό έγγραφο! (Μέρος Β)» – http://banquedorient.org/web/?p=5392). Όταν ολόκληρη τράπεζα, η οποία έχει τεραστίου μεγέθους συναλλαγές με το ελληνικό δημόσιο και εγγυάται τις καταθέσεις των πολιτών, πέφτει τόσο χαμηλά, ώστε να διατηρεί πλαστό έγγραφο στο Ιστορικό Αρχείο της, να το επιδεικνύει σε ερευνητές σαν απόδειξη της όποιας «τιμιότητας» της και να το χρησιμοποιεί ενώπιον πάσης δημόσιας αρχής, πώς θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τις σχετικές κατηγορίες;
Η απάντηση στα παραπάνω αμείλικτα ερωτήματα είναι απλή για την περίπτωση της Εθνικής Τράπεζας. Η πρώτη αντίδρασή της, κατά την αντιδικία της για το θέμα της Τράπεζας της Ανατολής, ήταν να μην υπογράψουν τις Προτάσεις της προς το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου οι πρώην λαλίστατοι έμμισθοι δικηγόροι της, οι οποίοι βλέπουν πλέον από απόσταση και τώρα δεν μιλάνε.





