Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Δε λέω, ο κ. Μηταράκης είναι καλό παιδί, με σπίτι στο Λονδίνο αξίας μυρίου και πάνω κ.λπ. Έβαζε και κάτι υπογραφές για να παίρνουν επιχειρηματίες επιδοτήσεις ενός μυρίου, χωρίς φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα, προκειμένου να δημιουργηθεί μία θέση εργασίας. Τα έβλεπαν αυτά οι Συριζαίοι και τώρα μοιράζουν ένα μύριο διαφορετικά: διορίζουν είκοσι νοματαίους, που κοστίζουν το ίδιο σε ένα χρόνο. Άρα, με ένα μύριο, είκοσι θέσεις εργασίας και όχι μία. Αυτό ίσως και να λέγεται αναδιανομή πλούτου. Άσε που στο τέλος πετάνε και το επιχείρημα που σπάει κόκκαλα: «Οι άλλοι καλλίτεροι ήταν;». Όχι βέβαια! Αυτό είναι το πρόβλημά μας.
Έγινε και συζήτηση στη Βουλή για το πόρισμα το σχετικό με δανειοδοτήσεις κωμάτων, ΜΜΕ κ.λπ. Πάλι απολαύσαμε τζερτζελέ και ατάκες. Και μετά; Μετά περισπούδαστες αναλύσεις των ειδημόνων και μη. Τα φορτώνουν στον Ευκλείδη ή δεν τα φορτώνουν; Δραχμή ή ευρώ; Εξεταστικές να φαν κι’ οι κότες. Για ο,τιδήποτε δεν θίγει τον πυρήνα του προβλήματος της χώρας. Αν τολμούν οι σημερινοί συγκυβερνήτες, ας συστήσουν την Επιτροπή που επαγγελλόταν ο Σαμαράς «Πώς μπήκαμε στα Μνημόνια» ή την Επιτροπή που ξαναπρότεινε η Φώφη «Για τα οικονομικά της χώρας από το 2000 μέχρι σήμερα». Τί φοβούνται, αφού δεν είναι αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στα Μνημόνια, εξ ου και διακηρύσσουν ότι δεν μπορούμε να τους ψέγουμε, επειδή δεν μπορούν να κάνουν και πολλά πράγματα, παρά τις υποσχέσεις, εξ αιτίας της κατάστασης στην οποία μας έφεραν οι προηγούμενοι;
