Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Που λες Γιώργο,
 Από τη στιγμή που πληροφορήθηκα την απώλειά σου έγινα δέκτης των καθιερωμένων κοινότοπων δηλώσεων των πωλητικών μας. Μέχρι και ο ΑνΥπΕθΑ Φωτίγκος έσπευσε να μας καθησυχάσει ότι δεν σε έριξε κάποιος Τούρκος, ώστε να μην αναρωτιόμαστε γιατί δεν ξαμολήσαμε τα φουσάτα μας να τιμωρήσουν τον οχτρό.
Από τη στιγμή που πληροφορήθηκα την απώλειά σου έγινα δέκτης των καθιερωμένων κοινότοπων δηλώσεων των πωλητικών μας. Μέχρι και ο ΑνΥπΕθΑ Φωτίγκος έσπευσε να μας καθησυχάσει ότι δεν σε έριξε κάποιος Τούρκος, ώστε να μην αναρωτιόμαστε γιατί δεν ξαμολήσαμε τα φουσάτα μας να τιμωρήσουν τον οχτρό.  
Αργότερα άκουσα ότι από το 1990 έχουμε χάσει 82 πιλότους και 101 αεροπλάνα. Ένα από τα αεροπλάνα που και συ κυβερνούσες γνωρίζοντας ότι αποκτήθηκε με το υστέρημα του ελληνικού λαού σε τιμή προσαυξημένη με τη μίζα ενός τουλάχιστον από τους πωλητικούς που έχυσαν κροκοδείλια δάκρυα για το χαμό σου. Είχα ακούσει πόσο προσεκτικοί είναι όλοι οι πιλότοι που έχουν στα χέρια τους εκατομμύρια δολάρια του ελληνικού λαού. Είχα ακούσει από γιατρό της Αεροπορίας ότι κάθε φορά που προσγειώνονται οι πιλότοι μας από μία αποστολή και περνάνε από ιατρικό έλεγχο, τα άρβυλά τους είναι μια λίμνη από τον ιδρώτα τους.







